Voorlichtingsaanbod

De coördinatie en organisatie van voorlichtingen is vaak vrijwilligerswerk. Dat geldt ook voor het coachen van de voorlichters. Het is voor ons niet mogelijk om de voorlichters steeds te voeden met nieuwe kennis en werkwijzen. 

Veel mensen zijn ‘voorlichting-moe’. Daarom zijn wij op zoek naar andere vormen en of methoden om hetzelfde effect te kunnen bereiken. Een voorbeeld hiervan is theater rondom maatschappelijke thema’s, live streamen en het toepassen van de methodiek dialoog. Wij hebben de behoefte om nieuwe voorlichters te trainen, op te leiden en te begeleiden. Hier is meestal ook geen geld voor beschikbaar. Wij ervaren dat het lastig is om erkenning te krijgen voor ons werk door gemeentes en welzijnsorganisaties. Dit uit zich vooral in het niet vergoeden van vrijwilligers, en/of het niet beschouwen van dialoogvoorlichters als (ervarings)deskundigen. 

Het idee: ‘je bent migrant dus je bent vrijwilliger’ is hardnekkig en telkens moeten ons zelf opnieuw bewijzen.’ Soerin Narain

Wekelijkse bijeenkomsten
Tijdens de wekelijkse gesprekken doen zich tal van moeilijke keuzes voor over ondersteuning van de hulpvragers. De overheersende waarde is die van het bevorderen van zelfredzaamheid. Deze waarde alleen biedt echter onvoldoende houdvast bij het verhelderen, bespreken en besluiten over moeilijke keuzes over ondersteuning. In het algemeen zijn mannen bang voor de hulpverlening en doen zo min mogelijk beroep op professionele hulp.

Het gesprek
De gesprekken zijn vertrouwelijke gesprekken tussen de vertrouwenspersonen van Stichting Vobis en de mannen, grotendeels van Hindoestaanse origine. Tijdens de gesprekken gaan wij samen na wat een passende oplossing is voor de situatie van de Hagenaar. In het keukentafelgesprek wordt ingegaan op de behoefte van de Hagenaar, maar ook op zijn eigen mogelijkheden. In die gesprekken spelen verschillende perspectieven en waarden een rol. Zo hechten de deelnemers meestal andere waarden aan informele hulp dan een ambtenaar. 

Soerin Narain, bedrijfsvoering